کوه نوردی، تنها بالا رفتن از کوه نیست! 

ما مسوولیت حفاظت کوهستان را نیز داریم. در این جا خواهیم کوشید:

1-کوه نوردی و کوه گردی مسوولیت پذیر را بشناسیم و ترویج کنیم.

2-مشکلات کوه ها را ببینیم، این مشکلات را گزارش کنیم، و راه هایی برای جلوگیری از آلودگی و تخریب کوهستان بیابیم.

ما کوه‌نوردان می‌توانیم روز جهانی کوهستان را روزی بدانیم برای تجدید پیمان میان خودمان به منظور حفاظت و حمایت از محیط‌های بی‌مانندی که رنگ و شور زندگی‌مان را مدیون آن‌ها هستیم.

International Mountain Day in Iran

از سال 2003، روز یازدهم دسامبر از سوی سازمان ملل، "روز جهانی کوهستان" نامیده شده است. هدف از این نام‌گذاری و اجرای برنامه‌های گوناگون به این مناسبت، دامن زدن به بحث‌ اهمیت کوهستان در چرخه‌ی حیات است. کوه‌ها، تامین‌کننده‌ی بخش بزرگی از آب شیرین جهان، فراهم‌کننده‌ی مواد  معدنی و چوب، پناه‌دهنده به حیات وحش، ایجاد کننده‌ی جریان‌های هوایی، پدید آورنده‌ی فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌های ارزشمند، و  بستر انواع ورزش‌ها و تفریح‌های طبیعی هستند.

 با تمام ارزش‌هایی که کوه‌ها برای "زیست پایدار" جامعه‌های انسانی دارند، اما انواع بهره‌برداری‌ها و برنامه‌های عمرانی بی‌ملاحظه سبب تخریب و آلودگی این سرمایه‌های گرانفدر و بی‌جایگزین شده است. برای نمونه، در ایران استفاده‌ از جنگل‌‌ها و مراتع های کوهستانی در حد بالاتر از ظرفیت تحمل آن‌ها، برای چراندن دام و برداشت چوب و بوته، موجب فرسایش شدید خاک شده که این خود به ناباروری خاک، بروز سیل‌های ویرانگر، تخریب بستر رودها، پر شدن مخزن سدها و کوتاه شدن عمر مفید آن‌ها شده است. همچنین، طرح‌های پرشمار سد سازی که بی توجه به ملاحظات زیست‌محیطی و بسیار فراتر از نیاز کشور به این سازه‌ها، اجرا شده یا در دست اجرا هستند، سبب نابودی مراتع و جنگل‌های کوهستانی، تغییر مخرب بوم‌سازگان (اکوسیستم) رودخانه‌ها، تغییر سامانه‌های دیرپای بهره‌برداری از آب رودها، بروز اختلاف‌های محلی و منطقه‌ای، خشک شدن تالاب‌ها، و مشکلات دیگر شده است.